Latest Blog Post

GÖLGELERİN ŞARKISI

Bazen bir odada herkes konuşur ama kimse bir şey söylemez.

Bu gece de öyleydi. Sesler, kahkahalar, iltifatlar havada uçuşuyordu ama gerçekler hepsinin arasına saklanmıştı. Bir kadın vardı, Şarkı söylediğinde herkes büyülenmiş gibi onu izliyordu. Onun sesi, salonun içinde yankılanırken insanların yüzlerine farklı ifadeler yerleşiyordu. Kimisi gözlerini kapatıp müziğin tadını çıkarıyor, kimisi büyülenmiş gibi başını hafifçe yana eğerek onu izliyordu. Ama bazıları… İşte onların gözleri daha farklıydı.

Onunla dost olmak isteyenler çoktu. Ama dost olmak isteyenlerle, dost gibi görünenler arasındaki farkı anlamak için bazen sadece bir kadehin eğimine bakmak yeterlidir. Masaların arasından geçerken, kimi kadehini onun şerefine kaldırıyor, kimi de kadehini dudaklarına götürmeden önce gözlerini kısarak onu süzüyordu. Aralarındaki sohbetler hızlı ve neşeliydi, ama arada bir konuşmalar kesiliyor, bir anlık sessizlik oluşuyor, sonra yine kahkahalarla devam ediyordu.

Kahkahanın ardındaki saniyelik sessizlik… Bir an için yüzüne düşen gölge… Saniyeler içinde maskeler düzeltiliyor, ifadeler toparlanıyordu.

Biri kulağına eğilip ona bir şeyler fısıldadı, o da başını geriye atıp güldü. Yanındaki kadın da gülümsemişti, ama o gülümseme gözlerine ulaşmamıştı. İnsanlar en büyük sırlarını bazen kahkahalarının arasına saklar. Ama o, bir sır sakladığını bile bilmiyordu.

Birisi elini omzuna koyduğunda hafifçe irkildi, sonra hızla toparlandı. Çevresinde ne olup bittiğini biliyor muydu? Yoksa sadece ışıkların parlaklığına mı aldanıyordu?

Belki de en büyük yanılsama buydu. Işık, bazı şeyleri daha net gösterir ama bazılarını tamamen görünmez yapar.

Belirdi dostun hilesi...