Latest Blog Post

Çünkü ben Steph'im!

Hadi şu sahneyi yakalım!"

Sahneye çıktığımızda kalabalığın coşkusu beni anında kendime getirdi. Tüm o kaos, tüm o pişmanlık, bir anda silinip gitti. Müzik benim sığınağımdı. Sahne benim dünyamdı.

Konser boyunca tüm enerjimi müziğe verdim. Grup arkadaşlarımla birlikte Vilnius'u salladık. Gitarımın tellerinden çıkan her nota kalabalığın içinde yankılanırken ben de kendimi müziğin ritmine bıraktım.



Konser bittiğinde ter içinde ama mutluydum. Kalabalığın alkışları tüm yorgunluğumu unutturmuştu. Kulise geçtiğimizde menajerimiz Dangerutis'in yüzündeki ifadeyi gördüm. Şaşkınlık, hayranlık ve biraz da... kabullenme.

"Steph" dedi derin bir nefes alarak. "Sen gerçekten... bir vakasın."

Gülümsedim. "Ben de seni seviyorum Dangerutis."

Vilnius gecesi benim için her zamanki gibiydi. Kaos, müzik, yeni insanlar ve biraz da... pişmanlık. Ama her şeye rağmen her anından keyif alıyorum. Çünkü ben Steph'im ve bu benim hikayem. Ve bu hikaye, Vilnius'ta da devam etti ve buradaki herşey bitti..