Latest Blog Post

Festival önü..

Karşılama ekibinin lideri Mariana bizi havaalanı çıkışında bekleyen gösterişli bir tur aracına yönlendirdi. “Efsaneler böyle yolculuk eder!” dedi gülümseyerek. Araç adeta bir disko topunu andırıyordu: dışı parlak altın rengi, camları renkli ledlerle süslüydü ve içeriden samba ritimleri yükseliyordu. Dangerutis “Bu… fazla değil mi?” diye mırıldandı, ama Lina ve Elina hemen atıldı: “Tam bize göre!”

Tur aracı şehrin kalabalık caddelerinde süzülürken Mari şehri tanıttı: “Burası samba, sanat ve çılgınlık şehri!” Sözleri biter bitmez araç ani bir frenle durdu. Önümüzde caddenin ortasında bir grup insan dev bir ananas heykelini dans ederek taşıyordu! Evet bildiğiniz ananas. İki katlı bir bina büyüklüğünde neon sarısıyla parlıyordu. Kalabalık heykelin etrafında samba yaparken biri megafonla bağırıyordu: “Ananas Festivali başlasın!”

Gülriz kahkahalarla, “Sao'da böyle festival mi var?” dedi. Telefonuyla bu absürt manzarayı kaydetmeye başladı. Mavi şaşkın “Bu heykel hareket mi ediyor?” diye sordu. Gerçekten de ananas sanki kendi kendine zıplıyormuş gibi titriyordu. Mari “Sao'da her şey mümkün,” dedi.

Araç yola devam ederken bu kez gökyüzünde bir gürültü koptu. Yukarı baktığımızda bir grup droneların gökyüzünde dev bir samba dansçısı figürü çizdiğini gördük. Ama asıl şok edici olan dronelardan birinin yanlışlıkla bir palmiye ağacına çarpması ve ağacın tepesinden renkli konfetiler yağmasıydı! Caddede herkes çığlık atarak konfetilere koştu sanki bu her gün olan bir olaymış gibi.





Dangerutis gözlerini ovuşturdu. “Bu şehir gerçek mi?” Ben Steph ise içimdeki heyecanı bastıramıyordum. Mari kurnaz bir gülümsemeyle, “Sürprizler daha bitmedi. Bu akşam Sao Paulo’nun en büyük samba partisine özel konuksunuz!” dedi. Dangerutis’in yüzü soldu. “Dans mı? Asla!” Lina omzuna vurdu: “Hadi patron, bu şehre ayak uydur!”

Acaba samba partisinde bizi ne bekliyordu?