Latest Blog Post

Haykırış

...

---

Durup dururken aklına gelen bir kelimeyi haykırmak istedi. İsteklerini pek kırmayan ve bekletmeyen birisi olduğundan; öyle de yaptı...

Bu haykırışın nedenini ve söylediği kelimenin ne manaya geldiğini başta pek önemsememişti. Belki de bilinçaltının kendisine bazı zamanlar oynadığı o küçük afacanlıklarından sadece bir tanesiydi.

Fakat yaşadığı bu ufak çaplı 'haykırma gizemi' her neydi ise, kendisini sakinleştirmişti. Bu sakinlik sanki, yok olana kadar varlığını fark ettirmeden kesintisiz devam ettiren, sinsi bir gürültünün bitmesiyle gelen huzur ve dinginlik gibiydi...

Yaptığı benzetme, bir düşünce çapalamıştı aklında ki fikirler tarlasına...

"Sadece yok olduğunda, varlığından haberdar olmak."

Bu düşünce ile o minik, haylaz gürültüleri anımsayınca, onlar adına biraz hüzünlendi.

Daha sonra hayatına giren insanlar aklına geldi. Ufak hüznü, tıpkı destanlardaki ruh yiyerek büyüyen bazı şeytanların büyümesi gibi, içindeki bazı anılarını yiyerek büyümüştü... Lakin hüzün denilen bu varlık, o şeytanlar gibi yediği şeyleri yok etmiyor aksine beslendiği şeyleri, yani anıları daha da güçlendiriyordu. Üstelik hüznün bu tavrı ne bir destandı ne de bir masal...

Varlığının kıymeti, yok olduğunda geride bıraktığı kocaman, devasa boşluktan anlaşılan o bazı insanlar, bazı anılar, bazı özlemler... Hepsi aklına geldi birer birer...

İç çekti derinden;

Zira haykırmak istediği sadece bir kelimeydi...

Show spoiler

Lumbarjinyaaa!