Latest Blog Post

Gipsosuma sevgilerimle

Gipsosla yolumuz ayrılalı 5 ay oldu. Doğduğu günden beri 5 gün ayrı kalmamıştık oysa. Dün rüyama gelmeyi tercih etti. Unutmayıp rüyalarıma geldiği için teşekkür ederim :( bense rüzgar gülleriyle, çok sevdiği tenis toplarıyla süslenmiş mezarına henüz gidemedim çünkü kabullenemedim. Mesela geçen gün koltukta uyuyakalmışım, meslek hastalığı olarak boynum zaten gidik ağrı ile uyandım ilk cümlem "ahh be oğlum neden uyandırmadın" oldu. Hala oyuncaklarını kaldırmadım, her kapıyı açtığımda "gipsos ben geldim" diyorum. Ne zaman geçicek, ne zaman alışacağım, ne zaman kabul edeceğim bilmiyorum ama çoook özlüyorum. Elimde bir torba ilaçla "bundan sonra günü kurtaracağız" dediklerinde "biz neleri atlattık bunu da atlatırız birlikte"diyip aramızdaki güce inanmama rağmen gitmeyi tercih ettiği için hala öfkeleniyorum. Mesela kapısına yatıp saaatlerce kalkmadığı apartman yıkılmış bahçesinde oyanayamadığı için öfkeleniyorum. Klinikte 14 yaşında arakadaşlarını gördüğümde neden gitmek istediğini anlayamadığım için kıskanıyorum(Allah uzun ömür versin), öfkeleniyorum.

Hiç kolay bir çocucuk olmadı, 12 yıllık arkadaşlığımızda her güüüüüün bana sinir krizleri yaşatıp yürümemek için 60 kilosu ile yolun ortasına yatıp aslaaa ve aslaa kalkmadığından saatlerce sokakta duvarlarda oturup neredeyse mahalle muhtarı olabilecek seviyeye gelsem de o duvarlarda oturmayı, koşa koşa eve gelmeyi, gipsos sebebiyle sosyalleşememeyi, günümü, işimi tüm hayatımı ona göre ayarlamayı ve oğlumu çok özlüyorum.

Gittiği yer her neresiyse orada kelebeğimle koşup oynadığını ve dün olduğu gibi bana işaretler göndermeye devam edeceğini biliyorum ♥ Her yerde ondan bahsetmeyi, hiç unutulmamasını istiyorum.

Show spoiler

Gipsosum♥

Ofisime ilk gipsosumun sonra da güzel stadımızın fotoğrafını asmıştım. Nerden bilebilirdim sonra haberim olmadan oğlumun bu fotoğrafı mezar tasını süsleyeceğini